Widzę nic

Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, Scena Gadzickiego
ul. Rynek 39, Legnica

Koprodukcja z Wrocławskim Teatrem Współczesnym

Wydarzenia

24 listopad niedziela, 18:00

Kup bilet

25 listopad Poniedziałek, 11:00

Kup bilet

Opis
Zdjęcia i filmy

Filip Zawada to performer, muzyk i łucznik, ceniony poeta i prozaik, najbardziej znany legnickiej publiczności jako muzyk. Będąc basistą zespołu Pustki, współtworzył muzykę do spektaklu „Osobisty Jezus” Przemysława Wojcieszka (2006), w 2016 roku skomponował muzykę do jego „Hymnu narodowego”, a w 2017 do „Maratonu/Trenu” Pawła Palcata. Ma na koncie także muzykę do innych spektakli (m.in. „Cokolwiek się zdarzy, kocham cię” z warszawskiego Teatru Rozmaitości, 2005) i filmów P. Wojcieszka, jak również do filmów Bodo Koxa (m.in. „Dziewczyna z szafy”, 2012), z którym wspólnie reżyseruje filmy krótkometrażowe. Poza tym jest nagradzanym poetą i prozaikiem. Zbiór jego opowiadań „Psy pociągowe” (2011) i mikropowieść „Pod słońce było” (2014) nominowano do Nagrody Literackiej Gdynia, a tomik „Trzy ścieżki nad jedną rzeką sumują się” (2014) – do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”.

W lutym 2021 roku Paweł Palcat wyreżyserował w Teatrze Modrzejewskiej czytanie performatywne mikropowieści Zawady „Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek”, do którego muzykę tworzył na żywo sam autor.

Dramat „Widzę nic” nagrodzono w IV Konkursie Dramaturgicznym „Strefy Kontaktu”, organizowanym przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław. Oryginalność koncepcji inscenizacyjnej tej sztuki polega na tym, że bohaterka o imieniu Aneta, będąc jedną osobą, jest grana przez osiem aktorek. Wykreowane przez nie oddzielne osobowości składają się mimo wszystko na jedno życie, którego wątkiem zasadniczym jest ślepota. Widziana zarówno fizycznie, realnie, jak i metaforycznie.

Bohaterka „Widzę nic” to kobieta trzydziestoletnia, niewidoma, lesbijka, która znajduje się w momencie przejścia. Przeżyła już, co miała przeżyć, teraz chce tylko umrzeć. Jej stan to jeszcze nie śmierć, ale zdecydowanie już nie życie. Potwornie samotna, szuka miłości w lesbijskich knajpach. Odrzucana przez rówieśników w dzieciństwie, odrzucana przez inne kobiety, odrzucana w swoim przekonaniu przez Matkę, nie potrafi kochać. Jedyną osobą, z którą łączyła ją miłość, był Ojciec, którego nie ma.
Tak naprawdę opowiadamy o miłości. Opowiadanie o miłości w tak trudnych czasach, wobec których nikt z nas nie może pozostać obojętny, jest absolutnie kluczowe.

Paweł Palcat

tekst, dramaturgia, współpraca reżyserska: Filip Zawada
reżyseria: Paweł Palcat
scenografia i kostiumy: Magdalena Mucha
muzyka: Łukasz Wójcik-Zawierucha
choreografia: Ewelina Ciszewska
reżyseria świateł: Katarzyna Łuszczyk

Anna Błaut (WTW)
Katarzyna Dworak
Elżbieta Golińska (WTW)
Aleksandra Listwan
Dominika Probachta (WTW)
Magdalena Skiba
Jolanta Solarz-Szwed (WTW)
Małgorzata Urbańska

oraz
Małgorzata Madi Rostkowska